اما به این کتاب که رسیدین عجله نکنین..
کم حجمه ولی قابل تأمل؛ مثل ضرب المثلِ فلفل نبین چه ریزه..
میشه ساعت‌ها در مورد جملاتش فکر یا بحث ‌کرد..
تصمیم گرفته بودم برای خوندن آثار‌ کامو، از سقوط که کلا صد صفحه اس شروع کنم؛ زود تموم بشه‌ و‌ ببینم از سبکش خوشم‌ میاد یا نه..
چند صفحه اول گیج بودم.. حتی دو بار برگشتم از اول خوندم؛ اما بعد انقدر غرق جملات فلسفی‌ش شدم و‌ لذت بردم که حتمااا چند بار دیگه هم‌ میخونمش..

از نکات برجسته و‌جالبش واسه من؛ نکوهش همزمان مرد و زن بود..
مسائل و‌ سوالاتی رو مطرح میکنه، بلافاصله مارو تنها میذاره و‌ موضوع رو عوض میکنه.. 
اما میتونست متکلم وحده نباشه و‌ جذابتر باشه.. طوری که هرکسی رو تا آخر داستان بکشونه..

(  و کاش پاورقی ها رو به آخر کتاب منتقل نکنن :(   )