یادداشت س‌یّد م‌حمّدحسین م‌وسوی

        مقدمه‌ها مهمند. می‌گویید نه؟ از ابن‌خلدون بپرسید!
حدیث خداوندی و بندگی مقدمه و مدخل شایسته‌ای است برای درآمدن به تاریخ بیهقی.
دکتر دهقانی آدم خوش‌مقدمه‌ای است. مقدمهٔ کتاب‌های ایشان از گزیدهٔ متن‌هایش مفیدتر است، هم در این کتاب هم در مجموعه کتاب تاریخ و ادبیات ایران. این مقدمه‌ها تصویری کلی از عصر اثر ارائه می‌دهند و مخاطب را به جهان خود می‌برند.
برخلاف مقدمه، شرح دکتر دهقانی چنگی به دل نمی‌زند. بعضاً عبارات دشوار بی‌توضیح فروگذاشته شده است. ترم پیش دکتر نوریان همین کتاب را منبع درس کرده بود. ایشان می‌گفت که عبارات کنایی را دقیق‌تر از این باید معنا کرد. مثلاً معنای اصلی مراغه کردن(ص ۲۱۲) را علاوه بر معنای کنایی‌اش باید گفت.
این ترم منبع درس ما این کتاب بود. هم خواندن کتاب و هم حضور در کلاس وقتم را خوش کرد.
باز هم می‌توان از این کتاب گفت، اما حرف تازه‌ای نخواهد بود. بیش از این سخن دراز نکنم.