یادداشت عارفه شاه حسینی

        تنها کلمه ای که میتونه قلم فوق العاده لوسی مونتگمری رو توصیف کنه از نظر من "زندگی بخش" هست!!!
این نهمین کتابی بود که از این نویسنده شگفت انگیز خوندم و دقیقا مثل تمام کتاب های آنشرلی خط به خط این کتاب شوق زندگی بهم تزریق کرد! 
حسی برای اینکه یاد بگیرم مثل امیلی و آنشرلی لحظه لحظه زنده بودنم رو جشن بگیرم. این دو تا دختر واقعا الهام بخش هستن و الهام بخش‌تر از اونا خود نویسنده ست 
کاش زنده بود و کاش میشد محکم و طولانی بغلش کنم و یک میلیون بار ببوسمش و ازش تشکر کنم برای خلق همچین آثار معرکه‌ای 😅
من کتاب خون حرفه ای نیستم اما تو این محدود کتاب‌هایی که تو سال‌های محدود زندگیم خوندم نه هیچ نویسنده ای رو و نه هیچ کتابی رو تا این اندازه دوس نداشتم
فکر میکنم رقابت برای نویسنده ها و کتاب های بعدی خیلی خیلی سنگین و طاقت فرسا بشه برای اینکه بتونن تا این اندازه نظرمو جلب کنن و بعید میدونم موفق هم بشن 🤭
برنامه دارم سالی یک بار از اول همه کتاباشو بخونم امیدوارم که بتونم 😍
با اینکه خیلی وجه اشتراک زیادی بین کتاب امیلی در نیومون و آنشرلی در گرین گیبلز وجود داشت اما ذره ای برام کسل کننده و تکراری نبود با وجود شباهت های زیاد به یه طریق خاصی منحصر به فرد بودن❤️