کتاب رو دوست داشتم. تصویرپردازی‌های مربوط به زندگی دوران جنگ،‌ دنیای امروز از دید کسی که متعلق به این زمان نیست، و چیزهای که توی ذهن کسی که الزایمر داره می‌گذره. یکی از مهم‌ترین نکات مثبتش هم به نظرم این بود که سرنخ دادن نویسنده از همون اول کتاب شروع شده بود، و با کنار هم گذاشتن نکته‌ها کم و بیش می‌شد یه حدس‌هایی راجع به همه چی زد.
 ولی روند پیشرفت داستان خیلی خیلی خیلی خیلی کند بود. این طوری که من موقع خوندن لذت می‌بردم، ولی هیچی به نظرم اون‌قدری جذاب نمی‌اومد که بعداً مشتاق باشم خوندنم رو از سر بگیرم.