یادداشت تندیس اسدآبادی

                خیلی جالبه با اینکه داستان کوتاه بودند، با شخصیت داستان همراه میشدم  فضایی که درونش زندگی میکرد رو میتونستم تصور کنم و هیچ چیز  گنگ و مبهم نبود،با ساده ترین کلمات پیچیده ترین و مبهم ترین احساسات شخصیت ها رو بیان کرده بود.عالی بود .واقعا راست میگن که آلیس مونرو استاد  داستان نویسی کوتاه هستش.