یادداشت اعظم کابلی

        وقتی خواندن کتاب دا تمام شد احساس کردم با دوستی که حدود یک ماه شنونده‌ی خاطراتش بودم، دارم خداحافظی می‌کنم!

اوایل برایم تعجب آور بود که خانم حسینی خاطرات روزهای اول جنگ را انقدر با جزئیات دقیق به یاد داشته‌اند ولی کم‌کم همین موضوع تبدیل به یکی از نقاط قوت این کتاب شد.

شما فقط با خاطرات یک دختر ۱۷_۱۸ ساله مواجه نیستید بلکه راوی به معنای واقعی یک شیرزن هست.
در یک کلام شما با خاطراتی مواجهید که بیان ساده و روانی دارند. جزئیات کتاب حتی به درک بیشتر عواطف و احساسات راوی افزوده است.

اگر قصد خواندن این کتاب را دارید، پیشنهاد می‌کنم با روندی آرام به مطالعه این کتاب بپردازید و با آن زندگی کنید.

کتابی که مشغول مطالعه بودم چاپ ۱۵۶ بود و ایرادات ویراستاری متعددی داشت که حدس زدم مربوط به حروف‌چینیِ صفحات است. و هر دفعه این سوال در ذهنم تکرار می‌شد که چرا کتابی به این تعداد دفعات چاپ، با جوایز متعدد و انتشاراتی که در این حوزه مطرح است فکری به حال این مورد نکرده است! 
این یک کتاب معمولی نیست. گنجینه است.