وقتی خواندن کتاب سیر عشق رو تموم کردم، اونقدری پرانرژی و شگفت‌زده بودم که دوست داشتم سریعا یک یادداشت بلند بالا در مدحش بنویسم و خوندنش رو به همه‌ی دوستان و آشنایان و... توصیه کنم و راجع بهش با کسانی که حرفم رو در مورد کتاب‌ها می‌فهمند حرف بزنم. زمان به سرعت گذشت و یک هفته از تموم کردن کتاب و ارتباط کمتر با اون گذشت تا این که این چند روز اخیر اصلا وقت نکردم سری بهش بزنم. حالا دیگه اون حجم از اشتیاق رو نسبت بهش ندارم و نگاه نقادانه‌ای نسبت بهش پیدا کردم. برای همین هم انقدر نوشتن راجع بهش رو به تاخیر انداختم تا یک کم از میزان احساساتم کمتر بشه و بتونم راجع بهش با دید باز بنویسم.
کتاب صوتی سیرِ عشق، با صدای آقای آرمان سلطان‌زاده رو من از روی قسمت نظرات مردم در اپلیکیشن فیدیبو خریدم و خب از خریدم هم راضی بودم. هر زمان که بیکار می‌شدم پلی می‌کردم و غرق در لذت می‌شدم و اونقدری به نظرم خوب اومد که بخوام خوندنش رو هم در کنار شنیدن شروع کنم و قسمت‌های قشنگش رو در کانال کتاب‌خوانیم به اشتراک بذارم.
بنظرم بهترین قسمت کتاب و جایی که منو خیلی به فکر فرو برد و خوشم اومد قسمتی بود که نویسنده می‌گفت: " نباید رابطمون رو بر اساس اون چیزی که هنر به ما نشون میده پی‌ریزی کنیم وگرنه تهش به عدم رضایت از زندگی می‌رسیم و در انتها راه چاره‌ای جز طلاق و گشتن مجدد دنبال فرد مورد نظرمون که عاشقمون باشه پیدا نمی‌کنیم."
نظر کلی‌ام در مورد کتاب خوب بود و خودم دوستش داشتم و توصیه به خوندنش می‌کنم ولی مثل هر کتاب دیگه‌ای اگه شروع به خوندنش می‌کنین لطفا با دید نقادانه جلو برید. بهرحال نویسنده‌ی این کتاب یک فرد خارجیه و تفاوت فرهنگ هم بین ایرانیا و غیر ایرانیا -فرقی نمی‌کنه کجا- زیاده.
امیدوارم بخونین و از خوندنش لذت ببرید.