غذا فقط وسیله‌ای برای برطرف‌کردن نیاز فیزیولوژیک بدن نیست. غذا از شاخصه‌های تمدن است. اگر امروز رستوران‌های پیتزای ایتالیایی و کباب‌ ترکی خیابان‌های ایران را تسخیر کرده‌اند، یک نشانه است از حضور موفق فرهنگی در میان فرهنگ دیگر.
منصور ضابطیان برای نقل سفر خود به ایتالیا که شکر خدا اسپانسرهای خوب و زیادی هم داشته، غذا را نخ تسبیح کرده و روایت‌ها را یکجور به غذا ربط داده که خودش یک خلاقیت است. سه رنگ روایت ایتالیاست و غذاهایش. البته همچنان از نظر من چای نعناع با اختلاف بهترین کتاب و سفرنامه اوست.
خیلی افسوس می‌خورم که منوی غذای ایرانی امروز خلاصه شده در کوبیده، جوجه، قرمه و قیمه. این نشانه افول تمدن است. در همین تبریز خودمان چند جا را می‌شناسید که کوفته و دلمه و خورشت هویج سرو کنند؟