یادداشت فاطمه مجاب

                باید تن داد به این که همیشه یک توجیه علمی می‌زنند تنگِ همه چیز. این‌جور موقع‌ها می‌شود پناه برد به شعر و شاعری، به رفاقت با اقیانوس، گوش سپردن به صداش، ایمان آوردن به رازهای طبیعت.
...
یک روز می‌آید که توجیه علمی شعر و شاعری را هم بگذارند روی میز و مثل یک عارضه‌ی ترشح داخلی درباره‌اش صحبت کنند. علم دارد با افتخار، همه‌جوره هوار می‌شود سرِ آدمیزاد.
...
درست است که علم پرده از اسرار جهان برمی‌دارد، روان‌شناسی موجودات را می‌کاود، ولی خود آدم هم باید بلد باشد کاری برای خودش بکند، دست و پا بسته نباشد، نگذارد باقی‌مانده‌ی خرده‌تخیل‌هاش را هم به زور بگیرند ازش.

از داستان  پرندگان می‌روند در پرو بمیرند