یادداشت حسین

        دارم به این نتیجه میرسم که کتاب‌هایی که مشخصا "داستان نوجوان" نامیده میشن، چقدرررر خوبند. این کتاب‌ها با زبان ساده و غیراستعاری، عمیق‌ترین احساسات آدم‌ها رو نمایان میکنن. و چقدر واقعی هستند.نوجوان‌های این کتاب‌ها به اندازه آدم‌های بزرگسال دنیای عادی احساسات دارند و برخلاف ما، این احساسات رو بدون پرده‌پوشی نشون میدن. به راحتی میخندن و به راحتی اشک می‌ریزن و این ویژگی فوق‌العاده رو دارن که همیشه غم‌ها و دردها و غصه‌هاشون راهی به بیرون پیدا میکنن و ترمیم میشن.
بخونیدشون.