یادداشت

فقط روزهایی که می نویسم: پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن
        کتابی عالی در زمینۀ تجربۀ زندگی با کتاب‌ها و نقد و نویسندگی.

در بخش‌های آخر کتاب با توجه به اینکه هنوز سنم به سن نویسنده نرسیده و جزو افرادی هستم که اول فیلم دیده‌ام و بعد کتاب خوانده‌ام متوجه شدم واقعا کتاب‌خواندن خیلی دلنشین‌تر از دیدن فیلم همان کتاب است؛ چون عمیق‌تر می‌توان با شخصیت‌ها آشنا شد و خودمان می‌توانیم شخصیت‌ها و فضا را تخیل کنیم.

به‌علاوه اینکه اتفاقا به عنوان فردی که بعد از نوجوانی هیچ باوری به رمان و داستان نداشتم و تنها متون علمی را قبول داشتم، اما بعد متوجه شدم که زبان گفتن همان نکات علمی خیلی مهم است که بعداً توقع داشته باشیم بقیه و مخصوصا افرادی که با آن رشته به صورت تخصصی سروکار ندارند آن را بپذریند، یا اگر بخواهیم روی نوجوانان و کودکان اثر بگذاریم راهش همین ادبیات است، هنوز هم ادبیات داستانی را مفید و موثر می‌دانم. ادبیات همه چیز را ملموس می‌کند و زبان انسان را در گفتار لطیف می‌کند و در ادامه‌اش پذیرش گفتار لطیف از جانب دیگران بیشتر است.
      
1

21

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.