وقتی به رئالیسم و مهارتش در قصه‌گویی قصه‌گویی پشت می‌کند و می‌زند به صحرای کربلا. چه می‌ماند جز زبانی که به زحمت رشحاتی از دولت‌آبادی متقدم در او لمس می‌کنیم. نکن برادر! نکن!