تصور کنید در یک شهر بزرگ زندگی می کنید و هر روز گدایان فراوانی رو می بینید. اگر آدمی باشید که وضع دیگران براتون مهم باشه از خودتون می پرسید: چه باید کرد؟
تولسوی کتابش رو اینجوری آغاز می کنه؛ از گدایان مسکو. و در پی راهی می گرده تا به اون ها کمک کنه.  آیا بخشیدن پول مشکلات این مردم رو حل می کنه یا فقر اون ها چیزی فراتر از فقر مالیه؟ 
سبک کتاب مثل یک گزارشه پس انتظار یک چیز آنا کارنینایی نداشته باشید اما تردید نکنید که خرسند خواهید شد. 
پیشنهاد می‌کنم قبل از خوانش این کتاب، "اعتراف" از همین نویسنده رو بخوانید تا با شرایط زندگی تولستوی و جامعه و طبقه‌ی اجتماعیش آشنا بشید.

فکر می کنم لازمه که همه ی مردم جهان دست کم یک بار این کتاب رو بخوانند؛ به ویژه الان که کمک به انسان و حیوان و نیازمند تبدیل شده به چیزی برای نمایش دادن و فالوئر جذب کردن؛ بدون توجه به روش های درست انجام کار و پیامدهای اون.

این نخستین خوانش این کتاب بود اما بی تردید در سال های آینده یک بار دیگه می خوانمش؛ این بار دقیق تر و با یادداشت برداری.