یادداشت محمد

                این کتاب را با شور و شوق زیادی شروع کردم.قبلا کتاب ارون درباره مبانی جامعه شناسی را خوانده بودم و خیلی لذت برده بودم.اگرچه نثر و روال او کمی خسته کننده بود،دقت و حجم کتاب عالی بود.با همان تصور و انتظار بالا خواندن این کتاب ر شروع کردم.اما متاسفانه رضایت حاصل نشد.محور بحث و نقد اصلی این کتاب جمعی از روشنفکران فرانسوی در میانه قرن بیستم است که سنگ کمونیسم را به سینه میزنند و از آن در تاریک ترین لحظاتش دفاع میکنند.منظور او در اصل کسانی جز سارتر و احتمالا التوسر نیستند. اما او از اشاره مستقیم به آنها پرهیز میکند و به جای ارائه یک بحث عینی و درک پذیر به بی مکان و انتزاعی کردن بحث خود درباره روشنفکران میپردازد. غنای بحث ارون به خاطر مفاهیم نظری و غیرتاریخی کاهش یافته است؛ چنان است که او تلاش دارد یک چارچوب عمومی برای نقد روشنفکران فراهم کند بدون آنکه زمینه ها و تاریخ آن را روشن کند.