یادداشت نوید نظری

        «رقصی چنین میانه میدانم آرزوست» مجموعه‌ای از خاطرات شهید دکتر مصطفی چمران د رخلال روزهای نبرد سوسنگرد است. چریکی شاعر، دانشمندی پارسا و عاشقی با صلابت! این گوناگونی شخصیت میراث گران‌بهای چمران در همه آثار قلمی و قدمی اوست. دل‌نوشته‌های کتاب نشان‌ از عمق ارتباط قلبی چمران با خداوند و اوج شیدایی او در لحظات سخت و جان فرسای زندگی است.  جایی می‌گوید: «آسمان شاهد باش که در زیر سقف تو یک تنه با انبوهی کثیر از تانک‌ها و زره‌پوش‌ها و سربازان کفر روبه‌رو شدم. لحظه‌ای تردید به دل راه ندادم.» تنها قلمی که جان در گروی دیدار جانانی نهاده است می‌تواند همچو ادعایی بکند.
سبک نگارش شهید چمران در این کتاب که معجونی از ادبیاتی شاعرانه و نثری صمیمی و ساده است توانسته عمق احساس او به طبیعت، خداوند، حیات، آمادگی فداکاری برای ایمان و میهن و تعهد به وظیفه را به بیان شیرین در کلک و قلم آورده و در آسمان تصویر به درخشش وادارد. شهید چمران در این کتاب، علاوه بر بیان تجربیات جنگی، به تفکرات فلسفی و عرفانی خود نیز می‌پردازد. او در بخشی از خاطرات مناجات گونه خود آن‌جا که جان‌فشانی خود را در معرض دید و تحسین حسین بن علی (ع) می‌پندارد، همان‌ اندازه که از شهادت در راه او واله و شیدا شده است،‌ نظری نیز به آرمان و فلسفه قیام او دارد.
در مقایسه با شخصیت چندبعدی شهید چمران، می‌توان گفت که این کتاب بازتاب‌دهنده تمامی جنبه‌های وجودی اوست. او به‌عنوان یک هنرمند، با زبانی شاعرانه و تصاویری زیبا، احساسات و تفکرات خود را بیان می‌کند؛ به‌عنوان یک دانشمند، با عمق و دقت به تحلیل مسائل می‌پردازد؛ و به‌عنوان یک چریک، شجاعت و فداکاری‌اش را در میدان نبرد به تصویر می‌کشد.  «رقصی چنین میانه میدانم آرزوست» اثری است که خواننده را با دنیای درونی شهید چمران آشنا می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان در عین فعالیت در عرصه‌های مختلف، ارتباطی عمیق و صمیمی با خداوند داشت و در راه ایمان و میهن، از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.