یادداشت zeinab aghaei
1403/9/5
فقط دو فصلی که به سیلویا پلات و ویرجینیا ولف اشاره داشت رو دوست داشتم
ها یادم افتاد از بخش نیمه گمشده و ارجاعش به بلندی‌های بادگیر هم لذت بردم. اوایل کتاب چقدر قوی‌تر و منسجم‌تر نوشته شده بود.
بقیه‌اش کلی گویی و یه سری آمار بود و جمله‌های صدبار تکرار شده. یعنی چون اولش توقع آدمو با «تاریخ‌دان احساس»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.