یادداشت مریم محسنی‌زاده

        بلوغ یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین مراحل رشد آدمی است. این مرحله اگر با پختگی و رشد عقلی همراه شود، ثمراتش در ادامهٔ مسیر زندگی نمایان خواهد شد.
علی صفایی حائری ذکاوت و خلاقیت به خرج داده و در قالب پنج نامه به فرزندان تازه به بلوغ رسیده‌اش، از مفاهیمی در باب رشد می‌گوید.
او در نامه‌ها به موضوعاتی چون بینش‌ها و گرایش‌ها، سلوک و اخلاق، رضا و رضوان، عمل و بحران‌های عمل می‌پردازد.
از جذابیت نامه‌ها زیبا خطاب قرار دادن فرزندان است؛ مثلاً آیه‌های زندگی،‌ جوانهٔ زندهٔ قلب، میوهٔ دل. 
همچنین مرحوم عین.صاد دعاهای قشنگ و پرخیر و برکتی در حق فرزندان و همسرش می‌کند. او در خلال نامه، جایگاه همسرش را بالا می‌برد و از این جهت به‌طور غیرمستقیم شأن و منزلت مادر را در دید فرزندان زیاد می‌کند.
نامه‌ها به گونه‌ای نوشته شده که مخاطبش با اغماض یک نوجوان تازه به بلوغ رسیده است. سطح معارفی که در آن‌ها مطرح شده بالا بوده و نیازمند است با محاسبه، مراقبه و تفکر همراه شود تا ثمربخش گردد. این دستورالعمل‌ها نه‌تنها در راه سلوک که در تمام وجوه زندگی قابل استفاده می‌باشند. تلنگری‌هایی که عمق وجود و روح آدم را نشانه می‌گیرند و خوشا به حال خواننده‌ای که آن‌ها را با چاشنیِ تأمل و عمل همراه کند که برایش راهساز و کارساز شوند.
مرحوم عین. صاد اشاره می‌کند هدف از نوشتن نامه‌ها، مشخص کردن توشهٔ راه و شناختن مقصد و قدر انسان است. او از راه‌ورسم سلوک، برنامه‌ریزی و استفاده از زمان، اهمیت حرکت و چگونگی حرکت، یافتن نقش و هدف، راهکارهای کاربردی و مفید برای به اتمام رساندن کارها می‌گوید. 
بنابراین در هر نامه مفهومی مورد توجه و بحث قرار گرفته و به شیوهٔ تیتروار تنظیم شده که انسجام بیشتری به متن داده است.
مثلاً نامهٔ اول دربارهٔ بینش‌ها، گرایش‌ها، معرفت، بینات،‌ کتاب و میزان است. نامهٔ دوم به سلوک و اخلاق، هدایت، شُکر و بلاء می‌پردازد. سومین نامه به رضا و رضوان، بحران‌ها و رنج‌ها اشاره دارد. در نامهٔ چهارم عمل، تمامیت عمل، سلامت عمل و بحران‌های آن مطرح می‌شود.
در آخر کتاب هم گُزیده‌ای از اشعار مرحوم عین. صاد ضمیمه شده که همین مفاهیم را به شکل شاعرانه‌ای بیان می‌کند.