این کتاب برای من خاطره انگیزه چون من را به نوعی با کتاب آشنا کرد «قضیه برمی گرده به سال دوم ابتدایی حوالی سال های 84-85 معلمی داشتیم که یکی از تکالیف آخر هفته اش این بود که کتاب داستان می داد و می خواست که شنبه خلاصه ی آن کتاب را سر کلاس تعریف کنیم روزی کتابی به من رسید که شبیه هیچ کتاب داستان دیگری نبود «ستاره سیاه»هر چه قدر کلنجار رفتم از کتاب هیچ چیز نفهمیدم.کتاب تصاویر قشنگی داشت ولی داستان رو نفهمیدم در ضمن جلدش هم مثل بقیه کتاب ها نرم نبود سفت و سخت بود اندازه اش هم بزرگتر.هفته ی بعد عرفان شاگرد اول کلاس کتاب رو خوانده بود و خلاصه اش رو گفت.چه چیزی بود که عرفان فهمیده بود و من نفهمیده بودم؟کتاب هیچ وقت دیگر تا آخر سال به من نرسید ولی سوال توی ذهنم بود.یه روز با مامان رفته بودم حوالی آرامگاه بوعلی آزمایش خون بدم همان کتاب را پشت ویترین یکی از مغازه های لوازم التحریر خیابان بوعلی دیدم.مامان به خواست من برای خرید کتاب توجهی نکرد.تصمیم گرفتم برای دفعه بعد که از آن جا رد شدیم حتما او را برای خرید مجاب کنم ؛چند بار در خانه با آب وتاب از کتاب گفتم طوری که آن ها هم کنجکاو شده بودند ببیند سلیقه و توجه من به چیست.دفعه بعدی صبح زود بود و مغازه تعطیل.دفعه ی بعد از آن هم مغازه باز بود ولی آن کتاب نبود فروشنده که رفیق بابا بود کتاب های دیگری از همان نویسنده را نشان داد تعداد کتاب ها 24 و حق انتخاب یکی، از جلد دوم شروع کردم«ماجراهای تن تن».به محض رسیدن به خانه شروع کردم به خواندن همان شب تمام شد، لذتی داشت که تا همین الان زیر زبانم است.من خوشحال از این که لذت تا 23 جلد بعدی می تواند تداوم داشته باشد  آن 200تک تومانی که بابا پول تو جیبی روزانه می داد را جمع می کردم تا 2000 تومان شود تا بار دیگر اگر از آنجا رد شدیم جلد بعدی را بخرم.همیشه موقع تولدم یا موقعی که می خواستند هدیه ای به من بدهند یک جلد از همان ها را می گرفتند البته که نمی توانستند سورپرایزم کنند چون قبلش می پرسیدند تا جلد چندم دارم؟»کتاب ها تکمیل شد منم قد کشیدم فهمیدم به این کتاب ها می گویند کمیک استریپ و هرژه خالق این کتاب ها یکی از بزرگان این سبکه .کتاب ستاره سیاه را دیگر در کتاب خانه مدرسه و کتابخانه شهرک که عضو فعالش بودم پیدا نکردم.تا چند سال بعد که دانشجو شده بودم در بساطی های خیابان بوعلی که کتاب های نایاب می فروختند آن را دیدم.قیمت کتاب20000 تومان بود.کتاب جزو آثار ضعیف هرژه محسوب می شود.ولی همین کتاب من رو با مقوله ی کتاب خواندن،دنبال کردن مجموعه آثار یک نویسنده،دنبال کتاب گشتن،سرزدن به کتاب فروشی ها،کتاب دست گرفتن و... آشنا  کرد و پلی شد برای خواندن کتاب های دیگر.در فضایی که کتاب فروشی جامعی در همدان نبود و کتاب کودک همان رنگ آمیزی بود و اطراف هم آدم اهل مطالعه ای نبود و خرید اینترنتی معنایی نداشت و کتاب خانه ،مسجد،کتاب خانه عمومی کتابی مناسب سن من نداشت ،کسی نبود مرکز کانون پرورش را معرفی کندو خانواده با اینکه عاقل و فهیم بودند و خود اهل روزنامه خواندن ولی اطلاع درستی از این جور نیازها نداشتندو بقیه فامیل که اکثرا روستایی بدون سواد  خواندن و نوشتن و این کار حتی مسخره بود برایشان و ما که ساکن پایین شهر بودیم و دسترسی کمتری به مرکز شهر داشتیم و شهرستانی بودیم و هستیم !بله در این فضا این کتاب ها غنیمت بود برای من چند باری بچه محله ها خواستند این مجموعه را کش برند ولی من دم به تله ندادم کتاب های زیادی بذل و بخشش کردم بین بچه محل ها و کتابخانه مدرسه ولی این ها... .(در ضمن خدا اموات مبدع شهر کتاب رو بیامرزد که بخشی از کمبود ها رو جبران کرد)
موخره:کتاب های تن تن نوشته هرژه از بهترین نمونه های کمیک استریپ در جهان است.بر خلاف مانگاهای ژاپنی که تنوع رنگ ندارند کتاب دارای رنگ آمیزی شاد و جذاب است و همچنین بر خلاف کمیک های مارول مثل سوپرمن و ... که دارای شخصیت های با قدرت مافوق بشری هستند،تن تن و سگش میلو و دیگر دوستانش شخصیت های زمینی و عادی ماجراجویی هستند که برای رهایی از مخمصه ها از قدرت فکر و هوش خودشان بهره می برند البته شانس هم همیشه با آن ها یار است.البته نباید از یاد برد که پیرامون آثار هرژه حواشی ای بوده در رابطه با دید نژاد پرستی.تا حدودی این حرف صحیح است.هر چند هرژه خیلی از موارد کتاب هایش را اصلاح کرد اما همچنان به غیر اروپاییان،آفریقایی ها،عرب ها،بومیان آمریکا و... به نوعی به دید تحقیر نگاه می کند؛اخیرا در کانادا هم کتاب های تن تن را در اعتراض به کشتار بومیان و کشف گورهای آن ها به آتش کشیدند.با این وجود این ها باعث نمی شود که این کتاب ها را نخوانیم و حض نبریم.هنوز هم من موقع خواندن این کتاب ها غرق لذت می شوم.حتما کتاب های تن تن رو بخونید توی هر سنی که هستید.