یادداشت نهاوندی

                کتاب متفاوتی بود. دست مرحوم معروفی درد نکنه!
سمفونی مردگان  از کتابهاییه که حیفه خونده نشن...
و پایان بندی خاصش...
پ.ن: چقدر "و" داشت!!!