کتاب‌های آموزشی معمولا خشک و محتوامحورند. سخت می‌شود با فصل هایش همراه شد و معمولا خواندن‌شان زمان می‌برد. 
این کتاب تمامش تجربه است‌. به قول احسان رضایی، عمواصغر، نشسته دانه به دانه تجربه فیلمنامه‌هایش را کلمه کرده و تحویل نسل بعدی نویسندگان داده.
به این حجم از سادگی هم اکتفا نکرده و باز ساختار دیالوگ محوری طراحی کرده که مخاطب خسته نشود. انتهای هر بخش هم از فیلم موردنظرش اسم برده که برویم ببینیم.
خلاصه که، گل در بر و  می در کف و معشوق به کام است‌‌.