یادداشت ملیکا خوش‌نژاد
1401/12/23
4.2
6
همچنان معتقدم شخصیت موردعلاقه‌م در جهان مونتگومری، امیلی در مجموعه‌ی «امیلی در نیومون»ه. ولی خب این کتاب هم همون عناصر آشنا و سحرآمیز آن‌شرلی و امیلی در نیومون رو داره. انگار همیشه در جزیره‌ی پرنس ادوارد همه چی آرومه. همه چی مرتبه. فصل‌ها سحرآمیزن و درختا جادویی. بوی کیک آلو و درختای سیب همه جا رو گرفته و آدما دارن در آرامش کنار هم زندگی می‌کنن و به کارای مزرعه می‌رسن. بهشت چیزی جز اینه؟ شخصیت سارا استنلی، دختر قصه‌‌گو، به نظرم خیلی شبیه آن‌شرلی می‌اومد. دختری که با هم‌سن‌وسال‌هایش متفاوته، خیال‌پردازه و تو سرش پر از قصه است. چنین داستان‌ها و کتاب‌هایی برای فرار از واقعیت‌های تلخ زندگی بهترین راه درمان‌اند.
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.