یادداشت maryam torabi

        این کتاب رو از مارک دو پلو بیشتر دوستش داشتم چون خاطراتی که ضابطیان میگفت هم کوتاه بودن هم لطیف و خوشمزه (البته به استثنای اون آب و ماهی تو بانکوک یا اختاپوس و صدف) و باعث میشد که درگیر چیز دیگه‌ای نشی و فقط یه خاطره رو بخونی و بری یک کشور دیگه و باز یک خاطره دیگه.
فکر کنم دیگه اینقدر اینو گفتم لوث شد ولی میخوام یکی بیاد و دست منو بگیره تا با هم به تک تک این خاطرات ضابطیان اضافه کنیم.