یادداشت علی

        بسم‌الله
«گردان قاطریزه»
اول که کتاب را شروع کردم (با زمینه ای که از کتاب های دفاع مقدس  کودک و نوجوان داشتم)، فکر کردم چند خاطره از چند رزمنده و شهید به صورت پراکنده است و تمام.
ولی بعد تمام کردن فصل دوم متوجه شدم، چه عجب این یکی فرق میکند. همان خاطرات پراکنده، حالا کنار یکدیگر به صورت یک داستان منسجم گردهم جمع شده اند. خیلی خوشم آمد.ادامه دادم و شخصیت های بامزه و دوست داشتنی جدیدی را ملاقات کردم. شخصیت ها برای من ملموس بودند و ویژگی های منحصر به فردشان آنها را برای من زنده تر میکرد.
به نظرم یک زمان نوجوان درجه یک است، چرا؟
چون مفاهیم کار گروهی، مهر و محبت، رفاقت و... را در یک قالب طنز به نوجوان ارائه می دهد( البته اگر شوخی های خرکی را از داستان فاکتور بگیریم)
حتی این رمان قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به یک پویانمایی را دارد( اگه میشد ازش انیمه ساخت خیلی باحال میشد😍😂 به نظرم میمیک های انیمه ای خیلی خوب می‌توانند طنزِ ماجرا را نمایش دهند یا حتی بهتر کنند)
در کل بسیار خوب بود ولی فقط یکم سرگین رمان زیاد بود😉🤐