یادداشت محمدحسین معصومی

        بزار راحت ۵ ستاره رو به این کتاب بدم!
 کتابی  که روان شناسی اون دقیقا نقطه زنی میکنه و ضعف و باگ بزرگ روان شناسی های دیگه رو (از نظر من) نشونه گرفته و سعی میکنه اون خلا رو پر کنه.
مسئله لوگوتراپی یا به نوعی معنادرمانی...
عموما روان شناسی دو بخش داره. یک بخش سطحی هست که علم روان شناسی به خوبی بهش پرداخته و حلش کرده در مقابل مشکلات عامه مردم مثلا در روابط اجتماعی و استرس های سبک و چنین چیزهایی. ولی در بخش عمیق تر (که متاسفانه در ایران هم داره رواج پیدا میکنه) مشکلاتی که منجر به دارودرمانی یا درمان های سخت میشه چیزی هست که بیشترین تلاش برای حل اون ها شکل گرفته و رویکردهای مختلفی در این مورد وجود داشته و داره.
اقای فرانکل ازونجایی که چرخش روزگار اون رو با یک تجربه تلخ در مورد زندان و کاراجباری مواجه کرده، باعث شده که همین اتفاق منجر به جرقه و آشنایی دقیق تر با لایه های فکری و عمیق انسان های مختلف روبرو بشه و با بحران اصلی انسان ها خیلی نزدیک تر برخورد بکنه و حتی لمس بکنه اون ها رو.
در کنار این نقد که به نظرم در نهایت باز هم یک استفاده پوشالی از مفاهیمی مثل دین یا قراردادهای اجتماعی میشه ولی به هر حال، نویسنده به این قضیه خیلی خیلی شدیدتر و عمیق تر از بقیه پرداخته.
خوب این شناسایی مشکل بزرگ خودش زحمت بزرگی داشت ولی درمان؟...
باید گفت که روان شناسی که لوگوتراپی میکنه گاهی برای فراهم کردن معنا باید زجر بکشه!
به هر حال تحلیل ها و جملاتی که در کتاب وجود داره  یک کلاس درس خارق العادست که باعث میشه کتاب رو بارها و بارها بخونی و بیشتر با  انسان آشنا بشیم و چه بسا که چند تا تجربه مشابه هم به شخصه داشتم و باعث درک شخصی بیشتر رفتار خودم شد...
به هر حال بخوانید! این کتاب رو نخوانید پشیمان خواهید شد...