یادداشت مهسا کرامتی

        از اونجایی که سیر مطالعه این کتاب  به دلایل مختلف خیلی طولانی شد، ممکنه چیزای زیادی رو از خاطر برده باشم اما در مجموع این کتابی بود که از خوندنش لذت بردم و دوسش داشتم و نه فقط این، بلکه چیزای زیادی رو هم ازش یاد گرفتم.

به دلیل ماهیت خود کتاب و یه مقداری هم نثر خاصش مطالعه‌اش نسبت به کتاب‌های دیگه به زمان بیشتری نیاز داره. حقیقتا تنها خوندن و پشت سر گذاشتن صفحاتش فایده‌ای نداره و چیزی که بیان میشه نیاز به تفکر و تأمل داره و همینه که باعث این تصمیم شده که در آینده دوباره این کتاب رو با سرعت پایین‌تر و دقت‌ بیشتری بخونم تا بیشتر و بهتر بتونم اونی رو که توش ارزشمند دیده‌ام به جان و زندگیم راه بدم.

از نثرش گفتم که به‌واسطۀ تلاش برای شباهت به نثر اصلی -چنان که مترجم بیان می‌کنه- یه مقدار کمی ممکنه نیاز به دوباره‌خوانی و تأمل بیشتری داشته باشه که خب طبیعیه ولی چندتا جای کوچیک بود که خوب میشد اگه مترجم توضیح بیشتری براش اضافه می‌کرد(صرفاً از آرزوها و رویاهام میگم و برای ترجمۀ این اثر احترام قائلم).

نویسنده توی این کتاب از مواردی میگه که شاید یه‌ جاهایی با دوره و عصر حاضر همخوانی نداشته باشه ولی از طرفی در جاهای دیگه به مواردی اشاره می‌کنه که شاید خیلی وقتا ازشون حرفی به میون نیاد و چیزایی رو بیان می‌کنه که دریچه‌های تازه‌ای رو به روی آدم باز می‌کنه و اینا اون چیزایی‌ان که خیلی ارزشمندن و این کتاب رو هم ارزشمند می‌کنن.

در کل من این کتاب رو دوست داشتم و با اینکه خوندنش خیلی طول کشید و توش وقفه‌های بسیاری پیش اومد، دوست داشتم که به پایان برسونمش و می‌خوام باز هم بخونمش. خوندنش رو به شما هم اگر به فلسفه و متون فلسفی و به‌طور خاص‌تر در اینجا و تحت عنوان موضوع این کتاب چنانچه در شناسنامه‌اش اومده «راه و رسم زندگی» علاقه دارید و حتی اگر نه، به‌عنوان یک متن ارزشمند که می‌تونید چیزای خوبی ازش یاد بگیرید توصیه می‌کنم.