فراز و فرودهای این داستان از هری پاتر شاید به هیجان انگیزی جلدهای قبل مثل حفره یا تالار اسرارآمیز نبود،
یک حالت فرسایشی به خودش گرفته بود، البته
این که تبدیل به دو جلد شده بود هم بی تأثیر نیست در جای خودش، پس قضاوت اصلی بماند برای بعد...

تقریبا تا ماجرای جام جهانی کوییدیچ نصف کتاب گذشته بود و به جز چندتا هشدار و ترس همیشگی که داستان های رولینگ بوسیله اونا شروع می‌شدند و به پیش میرفتن چیز خاصی نداشتیم،

توصیف صحنه‌ها و خلق چیزهای نو در داستان کم نداشتیم و خب اینو مرهون ذهن سرشار رولینگ هستیم،
مثلا قبل از مسابقه لپرکان ها و پریزاد ها...
یا چادرهای جادویی کمپ که از بیرون یکسان ولی از درون قصری بودن...
یا مثلا اون جن خونگی کراوچ که در واقع اصلا ی موضوع انحرافی در کنار موضوع اصلی بوجود آورد...

اونجا که هری انتخاب شد واقعا غیرقابل حدس زدن بود برام،
ولی قسمت دردناک داستان که رولینگ اونو به خواننده ها هدیه داد تک و تنها موندن هری بود، واقعا این موضوع و نحوه بیان رولینگ آدمو متأثر می‌کرد،

تو این ماجرا و شاید از همون اول، بشدت از این خبرنگار اسکیتره حس تنفر پیدا کردم...
خودش و قلم جادوییش بخورن به دیوار گرم ایشالله 🥲🫠🫠

راجع به مرحله اول بازی حرف خاصی ندارم، واضح بود به نظرم 🥲

خب فعلا باید رفت جلد بعد 🫠🫠