کتاب شامل مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و سخنرانی‌هایی است که تیلیش در آمریکا طرح کرده است؛ ولی ایده الهیات فرهنگ بسیار پیش‌تر در آلمان قبل از جنگ جهانی دوم زاده شده است. برای همین شاید در نهایت این کتاب، ایده اصلی الهیات فرهنگ به دست نیاید، ولی سرخط های بسیار خوبی برای فهم آنچیزی که تیلیش مدنظر دارد در اختیار می‌گذارد. البته نباید غافل شد از اینکه بعضی مقالات شاید صرفاً روح الهیات فرهنگ را که پروژه اصلی تیلیش است را به دوش می‌کشند و به صورت مستقیم ارتباطی با آن برقرار نمی‌کنند: مثلا مقاله ماهیت زبان دینی یا ابلاغ پیام مسیحی، هرچند پر از ایده‌های بکر و جذاب است ولی به طور مستقیم ارتباطی با ایده الهیات فرهنگ به نظر نمی‌رسد که داشته باشد. 
فارغ از جزئیات این پروژه که تفصیل می‌طلبد، آنچیزی که به نظر می‌رسد نوشته‌ها و رویکرد تیلیش را منحصربه‌فرد می‌کند، چنانچه فرهادپور نیز در مؤخره کتاب خاطر نشان کرده، به رسمیت شناختن جامعه و فرهنگ است؛ چیزی که عمیقاً در الهیات سنتی اسلام جای خالی‌اش احساس می‌شود.