یادداشت ابوالفضل فیروزآبادی

        یادداشتم رو به تعبیر جالب دکتر صدر از مرد و زن ( پدر و مادر ) اختصاص میدم روحش شاد 🖤 
فاصله ی مرد و زن فاصله ای جنسی نیست ، فاصله شان درجایگاهشان است. مرد در امپراتوری مردانه اش قدم میزند ، باهیبتی مقتدرانه و درعین حال آمیخته با بیم . زن اما در جایگاه تثبیت شده ای قرار ندارد . عشق ورز است و به دنبال ابراز عشق . به همین دلیل بسیاری از مردان زنان را نمیشناسند یا اورا کنیز خود میدانند یا ازااو میترسند . 
با این وصف یک چیز در نگاه اکثر مردان ثابت است : تحسین درونی قدرت لایزال زن .
چهره ی فرشته آسایش. قداستش . قلب بزرگش . قدرت جسمی فراوانش . شکیبایی تمام نشدنی اش . 
ماهیت عشق برگرفته از زن است ، چون میتواند مادر شود . چون فرزندش را درکانون جهان قرار میدهد و دنیارا در قلبش .
زن برای عشق ورزیدن به فرزندش زیبا شده . برای هرچروک اضافه ای که پس از هرشب بیخوابی برصورتش نقش میبندد . 
زیبایی زن ورای زیبایی رنگ و آب است . برآمده از چشمانی هوشیار و قلب تپنده ای است که اطرافیانش را می پاید . 

پدر سنگینی زندگی اجتماعی را بردوش میکشد . او به قانون و تجربه اعتقاد دارد و با مقام و منصب و پول تعریف میشود .
اما زن 
نه به مقام نیاز دارد ، نه منصب و پول . او مادر است و از روز اول که پستان دردهان بچه ی گریانش میگذارد تا واپسین دم کنار فرزندش است . اورا درآغوش میکشد و برایش از زندگی میگوید .
پدربودن یعنی
نقش بازی کردن . مثل تو.
اما مادربودن معمایی است حل نشدنی .مثل مهرزاد . 
پدر همیشه از فرزند پیشی میگیرد و جلو میرود . اما مادر بافرزندش بزرگ میشود . نه جلو می افتد نه عقب .
« زن میتواند گرفتار چنگ تقدیر شود ، اما نه گم‌میشود نه ناپدید » 

(( مردان جهان را دراختیار دارند و زنان ابدیت را )) 
❤️🌱