بیشتر شخصیت‌های این مجموعه داستان، زن یا معلم بودند.  شخصیت‌پردازی زن‌ها خیلی خوب صورت گرفته بود و طرز تفکر سنتیِ جامعه نسبت به زن را نشان می‌داد. قلم جلال هم مثل همیشه عالی و دلنشین بود.
"عکاس بامعرفت" داستان جالبی داشت و با چاشنیِ طنز نوشته شده بود.
درعوض داستان "خداداد خان" کشش کمتری داشت.
 داستان "مسلول" را فوق‌العاده دوست داشتم. شايد خیلی بی‌ربط باشد ولی یک جاهایی از آن یاد فیلم "پابرهنه در بهشت" افتادم 😅 
داستان "زن زیادی" هم خیلی قشنگ نوشته شده بود و انتخاب واژگانش دست‌مریزاد داشت؛ آن‌قدر لحن خوب درآمده بود که لذت خواندن داستان را دوچندان می‌کرد.