"مگر غم رنگ دارد؟ آری، مال من داشت. این‌بار غم من سرخ‌گونه به رنگ آسمان بود و همچون فلز گداخته‌ای، همچون سرب مذابی  بر جانم فرو می‌ریخت. از سوزش آن فریاد برآوردم. این نخستین بار بود که زندگی من را می‌سوزاند."
این چند خط بخشی از توصیف ایران درودی نقاشی معاصر ایرانی و نویسنده کتاب "در فاصله دو نقطه...!" است. او درباره زمانی صحبت کرده که خواهرش را از دست و پدر در غم فرزندش کارش به بیمارستان کشیده است.
کتاب حاضر اتوبیوگرافی این نقاش بین المللی است. پس از مطالعه کتاب علاوه بر اطلاعات فراوانی که از زندگی نقاشانه و مسیر ایشان به دست می‌آید، طبع و نگاه نقاشانه او نیز قابل بررسی است. کتاب نگاه او به زندگی و اتفاقات آن، رنگ، طبیعت را که در نقاشی‌هایش نیز قابل ردگیری است به ما می‌شناساند. درودی با این کتاب ثابت می‌کند که در نویسندگی، استفاده از کلمات و توصیف مهارت قابل توجهی دارد.