یادداشت امیررضا

                کتاب موفقی از ادبیات عرب که برنده بوکر عربی شده.
داستان نگاهی انتقادی به کویت داره، نویسنده با صراحت و شجاعت به رسم و رسومات و اعتقاداتی که به احمقانه ترین شکل در بین مردم ریشه گرفته حمله میکنه.
تبعیض در داستان بسیار پر رنگ. ما از دید عیسی که پدری کویتی و خانواده اسم و رسم داری داره و از اونطرف مادری فیلیپینی با وضعیت اقتصادی ضعیف، به کویت و فیلیپین میریم و در اونجا با فرهنگ این دو کشور آشنا میشیم
دلیل نام گذاری کتاب هم به دلیل رنجی که عیسی به خاطر همین تبعیض و سرگردانی که باهاش همراهن تحمل میکنه و در جایی از کتاب با افسوس میگه:
«کاش مثل درخت بامبو بودم که به جایی تعلق ندارد. قسمتی از ساقه‌اش را جدا می‌کنیم.... بدون ریشه، هر جا که شد می‌کاریم... طولی نمی‌کشد که از ساقه‌ی بامبو ریشه‌های تازه‌ای می‌روید... رویشی دوباره... در زمینی جدید... بی‌هیچ‌ گذشته و حافظه‌ای... هیچ اهمیتی نمی‌دهند که مردم هر جا به نامی او را می‌خوانند.»

داستان جذابی بود و شیوه روایت زیبایی داشت،ترجمه خانم اکبری و طهماسبی هم خوب بود