یادداشت عباس احمدی

                خیلی خلاصه: پروتستان‌ها راه رسیدن به برگزیدگی و آمرزش رو ریاضت‌کشی می‌دونستن. قبلی‌ها هم ظاهراً همین‌جور بودن، ولی قدیمی‌ها می‌رفتند توی غار! یا به قول نویسنده دنیاگریزی رو انتخاب می‌کردند.
پروتستان‌ها (حالا بعضی شاخه‌هاش) می‌گفتن همین ریاضت‌کشی رو باید در شغل ایجاد کنی‌. کار مداوم و منظم ریاضت‌کشی است که با آن، به آمرزش خواهی رسید. می‌گفتن پول دربیار ولی گرایش به دنیا نداشته باش. قرائتی از دین باعث ایجاد روح سرمایه‌داری شد. منظورش از «روح  سرمایه‌داری» این است که از روی تکلیف سرمایه‌دار می‌شدند.
در گذر زمان، سرمایه‌داری و آن فرهنگ شغل و... باقی موند، اما معنویت و دیانت رخت بر بست رفت!