یادداشت سید مهدی مهاجری

                سلام از وقتی اسم مارش میرا را شنیدم، سفر به بوسنی به فهرست آرزوهایم اضافه شده است. کتاب را با شوق و ذوق خریدم و خواندم. بسیار لذت بخش بود اما چیزی توی ذوق می زد و آن هم اینکه به نظرم داستان در جاهای مختلف تکه تکه می شود و آدم را از تصویر لذت بخشی که در ذهن ساخته است به بیرون پرت می‌کند و دوباره مجبور می شوی سعی کنی به آن تصویر قبلی برگردی و داستان را ادامه بدهی.