قلم صالح اعلا برای من این خاصیت را دارد که انگار همه چیز را از آن صدای حزین و لطیف خودش میشنوم.
یادداشت هایش شبیه تماشا کردن کوچ دسته جمعی پرنده ها در یک غروب پاییزی است که هم از رفتن غمگینت میکند و هم از رسیدن به فصل دیگری از زندگی خرسند.
او را همه جوره دوست دارم حتی اگر گاهی نفهمم چه مینویسد.