آنچه این کتاب را خواندنی میکند، نه بحثهای کلامی-اعتقادی بین فرق مختلف اسلامی، بل سلوک شخص دکتر تیجانی و مسیری که از تصوف به وهابیت و بعد از آن، از وهابیت به تشیع طی کرده. یقینا خواندنی است، و من دبیرستانی، هنگام خواندنش مصداقِ کاملِ «أنا رافضي و أفتخر» بودم!
