باز ضحاک بن عبدالله مشرقی که تا آخرین زمانی که قول داده بود در رکاب امام جنگید، عهدشکنی نکرد و یکی از راویان بی واسطه ماجرای کربلا شد. طبری در کتاب خود به نقل از ابی مخنف ماجرای پیوستن مشروط او به امام (ع)، پذیرفتن شرط توسط امام (ع) و دعا کردن امام (ع) در حق او را آورده است. خیلی ها که در خط حسین (ع) از همان اول نبودند، خیلی ها گفتند بیا، هستیم، بعد رو به روی امام (ع) قرار گرفتند. خیلی ها با امام همراه شدند احساس خطر و شکست که کردند از همراهی شانه خالی کردند. خیلی ها رفتند تا به عیال و زن و فرزند و تهیه آذوقه برسند. به نظر میاد اوضاع ایشان از خیلی های دیگر بهتر است. مثلا عبیدالله بن حر جعفی در پاسخ به درخواست یاری امام فقط می خواست اسبش را بدهد! البته خدا به حال بنده ها آگاه تر است.