یادداشت فهیمه پورمحمدی

        تهانو جلد چهارم مجموعه‌ی دریای زمینه و حدودا هجده سال بعد از جلد سوم نوشته شده. در واقع مجموعه‌ی دریای زمین یک سه‌گانه بوده که با دورترین کرانه به پایان رسیده بوده و لگوین سال‌ها بعد تصمیم می‌گیره جلد چهارمی بنویسه، و باز یک دهه‌ طول می‌کشه تا بره سراغ جلد پنجم و ششم.
اما جالب اینجاست که علی‌رغم این فاصله‌ی زمانی، اتفاقاتش دقیقا مربوط به بعد از پایان جلد سومه، وقتی که گد به گونت برمی‌گرده و تنار رو می‌بینه... 
از خوندنش لذت بردم، اما پایانش رو دوست نداشتم (نفهمیدم تهانو چیه). به نظرم به پای دورترین کرانه و گورهای آتوان نمی‌رسه. سانسورهای مسخره‌ای هم داره، مثلا یک‌جا ملافه‌ای خونی می‌شه و تنار برای توجیهش می‌گه زودتر از موعد پریود شدم، که ترجمه شده زخمی شدم!!! عاشقانه‌های گد و تنار که کلا حذف شدن. 

+لگوین کلا شخصیت‌پرداز ماهریه و موفق شده یکی از عوضی‌ترین جادوگرهای سیاه رو خلق کنه! عوضی‌تر از ولدمورت! از اسپن متنفرم!!! 
++ جادوگرهای دریای زمین اعتقاد دارن که ازدواج کردن از قدرت جادوشون کم می‌کنه. برای همینه که همشون مجردن و  خانم‌ها در رک جایی ندارن. کاش رولینگ هم به جای اینکه مجرد بودن دامبلدور رو بندازه گردن گی بودنش، همینو می‌گفت...