یادداشت سجاد نجاتی

        ✅ پس جنگ واقعاً بین دو گفتمان است؛ #گفتمان_علوی و #گفتمان_سرمایه‌داری_لیبرال در سطح جهان و دنباله‌اش در ایران. من فقط یک‌مقایسه‌ی سمبلیک می‌کنم برای آن‌که اجمالاً تفاوت این دو گفتمان حکومتی را بشناسید. علی‌بن‌ابی‌طالب -علیه‌السّلام- در یکی از سخنرانی‌هایشان فرمودند: "والله ما کتمت وَشمتهً و لا کَذِبتُ کَذبَهً" به‌خدا سوگند در تمام دوران حکومت و مبارزات، من حتی یک #دروغ به مردم نگفتم و هیچ چیزی که به مردم مربوط بود، از آنان پنهان نکردم. این گفتمان علوی‌ست و در برابرش گفتمانی‌ست که آن را فلسفه‌ی سیاسی مدرن می‌نامند و پدرش #ماکیاولی است. گفتمان ماکیاولیستی، گفتمان #سکولار است و قرن شانزده-هفده به بعد را به همین‌ مناسبت، مبدا فلسفه‌ی سیاسی مدرن و سکولار می‌دانند. این آقای ماکیاولی که کتابی به نام "شهریار" دارد، در دستورالعمل حکومتی خود خطاب به حاکمان مدرن می‌گوید: این اخلاقی که تاکنون #انبیا از آن حرف زدند، اخلاق پیرزن‌هاست؛ اخلاق خصوصی‌است و به درد حکومت نمی‌خورد. این‌که راست بگوئید و دروغ نگویید، خیانت نکنید، خادم مردم باشید، این حرف‌ها بی‌راه است. پس به شاهان و شهریاران آموزش مناسک ورود به مدرنیته می‌دهد که تفکیک دین از حکومت و تفکیک اخلاق از سیاست، اذنِ دخول در آن است. می‌گوید: در برابر دَه فرمان موسی‌بن‌عمران و عیسی‌بن‌مریم که "دروغ نگویید"، "سرقت نکنید"، چه و چه نکنید، من دَه فرمان جدیدی آورده‌ام. دَه فرمان من خطاب به حکومت‌ها -نه پیرزن‌ها!- است. از جمله‌ی این ده فرمان این‌هاست که می‌گوید: "دشمنانت را بکش و اگر می‌توانی دوستانت را نیز". هم‌چنین می‌گوید: "به حاکمان سفارش می‌کنم که دروغ بگویید و وانمود کنید که راست می‌گویید". آموزشی که دکترین سکولار می‌دهد، همین است که به مردم دروغ بگو و وانمود کن که راست می‌گویی، چون‌تنها با این روش می‌شود حکومت را ادامه داد. اما علی‌بن‌ابی‌طالب -علیه‌السلام- می‌گوید: به‌خدا سوگند من در تمام دوران حکومتم، حتی یک دروغ به مردم‌نگفتم.
.
البته گفته باشم‌ که خطرناک‌تر و بدتر از این سکولاریزم‌ نظری، #سکولاریزم‌_عملی‌ است. چون‌ چه‌بسا ممکن است در جامعه‌ی ما و مناسبات ما، دکترین سکولار حاکم باشد منتها عبارات مذهبی بکار ببریم؛ یعنی دکور صحنه را #مذهب بگیریم ولی پشت صحنه، خودمان به همین مضامین دچار باشیم.
-------------------
۱۴۰۲/۱۲/۲۶