یادداشت امیرحسین حیدری

                تو ادبیات ژانر گوتیک رو شاید بشه عجیب‌ترین ژانر ادبیات دونست، اولا که این ژانر از جایی می‌آد (معماری) که نشون می‌ده ادبیات هر چیزی که زیبا باشه رو می‌تونه تصاحب کنه و به بخشی از خودش تبدیلش کنه.

نکته مهم‌تر اما اینه که وقتی یه داستان گوتیک رو دست می‌گیری حتی از قبل از خوندنش خودتو آماده می‌کنی برای سورپرایز آخرش تا جا نخوری اما با اینکه گاردت رو کامل حفظ کردی و تمام پایان‌های منطقی و غیر منتظره رو پیش خودت مرور کردی باز هم در دام نویسنده می‌افتی و این حسیه که فقط در این ژانر وحشت پیدا می‌شه...
        
(0/1000)

نظرات

کتاب قرمز در ساده‌ترین حالت تفکرات ذهن یک قاتل بالفطره است که مدام به این فکر می‌کرده تا چطور یکی رو بکشم تا هم خلاق باشه هم درون دایره قانون بمونم. این کتاب با داستان‌های کوتاه خودش حتی کسی که اهل مطالعه هم نباشه به خودش جذب می‌کنه و می‌تونه هدیه خوبی باشه برای اونایی که کتابخوان نیستند. مهم‌ترین ضعف کتاب سیر تکراری داستان‌ها است که بعد از دو سه داستان ملال مطالعه سراغتون می‌آد و فقط دلتون می‌خواد به آخر داستان برسید تا فقط جا بخورید! خلاصه اینکه اگه دنبال کتاب کم حجمی برای مترو گردی هستید این کتاب گزینه خوبی می‌تونه باشه.
Mahsa bgbn

1402/09/09

صندلی انسانی محشر بود.
1
آره وقتی آخرش رو خوندم قشنگ اون کوتوله رو احساس کردم که ناامید شد و نامه دوم رو فرستاد