یادداشت زهره عالی‌پور

        از خوبان ادبیات روسیه جناب تولستوی است و از آثار معروف ایشان جنگ و صلح و آناکارنینا و از آثار دیگرشان که کمتر شناخته شده‌است، همین کتاب اعتراف است.
کتابی کم حجم و خواندنی با چاشنی فلسفه و افشاگری درباره‌ی زندگی شخصی، افکار در حوزه‌ی عقاید دینی و مذهبی.
آقای تولستوی دقیقا زمانی که از هر نظر خوشبخت به نظر می‌آمده، گرفتار سؤالاتی بنیادین درباره‌ی زندگی می‌شود، انقدر این سؤال‌ها تکرار می‌شوند که راهی جز پاسخ دادن به آن‌ها نمی‌یابد.
برای پاسخ دادن به سؤالاتش به جست و جو می‌پردازد و به علوم مختلف رجوع می‌کند، به آدم‌ها و اقشار مختلف جامعه و در نهایت پاسخ را یک‌جا می‌یابد. همان جا که در آغاز از آن بریده بود، مذهب.
تولستوی بدون ترس از قضاوت شدن و طرد شدن افکار و نظراتش را برای مخاطب برهنه می‌کند و با هنری که دارد داستان را می‌پروراند  و اگر چه با چاشنی فلسفه حرف می‌زند ولی سخت حرف نمی‌زند، قابل فهم و حتی در بعضی سطور می‌شود با او همذات پنداری کرد.
این کتاب را به دوست داران فلسفه، آن‌ها که دلشان خواندن کتاب فلسفی نه چندان پیچیده می‌خواهد، علاقمندان به ادبیات روسیه و اتو بیوگرافی پیشنهاد می‌کنم.
کتاب کم حجم است و خوشخوان و ممکن است به یک‌بار خواندن هم رضایت ندهید، به هر حال نامش اعتراف است.