یادداشت پارسا اوحدی

                (تصویر صفحه آخر نسخه دستنویس صادق هدایت و طرحی که از بوف کور کشیده است.)
پیرمرد قوز کرده، جوکیان هند، شال گردن پیچیده، درخت سرو، نیلوفر کبود، مهر گیاه، مه غلیظ، چشم‌های درشت، ابروهای سیاه پیوسته، کالسکه نعش‌کش، جویدن ناخن انگشت سبابه، خنده خشک و زننده ای که مو به تن آدم سیخ می کند، لرزیدن شانه ها از خنده، درخت های کج و کوله دور جاده، درخت های عجیب و غریب و خانه های پست و بلند تو‌سری خورده، شکل های هندسی،مخروطی،مخروط ناقص،استوانه،مکعب،منشور، پنجره‌های کوتاه،باریک،کج،تاریک، گلدان راغه، بغلی شراب، تریاک، پستو، کوزه، رف، دستمال بسته، زیر بقل، قلمدان،  دو ماه نه،دو ماه و چهار روز، قصاب، گزلیک دسته استخوانی، پیرمرد خنزر پنزری، سرفه های یابو‌های سیاه لاغر، لش گوسفند، دایه، لکاته، رجّاله‌ها، بوگام داسی، مار‌ناگ، طعم کونه خیار،تلخ و گس، سایه‌ها، تاریکی، اتاق مثل قبر، خون دلمه/لخته شده، دو مگس زنبور طلایی، کرم های سفید کوچک در حال لولیدن، وزن مرده ای روی سینه، یک دسته گزمه مست،《بیا بریم تا می خوریم، شراب ملک ری خوریم، حالا نخوریم کی خوریم؟》