یادداشت محمدرضا سمیعی

        درمان شوپنهاور دومین کتابی بود که از یالوم میخونم (بعد از وقتی نیچه گریست) و بسیار زیاد برام قابل تحسینه این سبک مفید از رمان آموزشی وقتی با نبوغ ادبی و دانش روان درمان گری یالوم توام باشه.
این کتاب رو بعد از در باب حکمت زندگی از شوپنهاور برای خوندن انتخاب کردم تا بیشتر با این فیلسوف زبردست آشنا بشم و حقیقتا این مهم با مطالعه این اثر جذاب برام محقق شد.
شوپنهاور فیلسوفی که نظرات بسیار زیرکانه و خوب فلسفیش تحت تاثیر شخصیت مردم گریز و انزواجوش ته مایه ای از سیاه نمایی گرفته و باعث میشه اگه بدون قضاوت شخصیتش که ماحصل سبک زندگیش بوده  بهش پرداخته بشه اکثر مطالعه کنندگانش رو ناامید میکنه.
(مخصوصا جامعه زنان و علی الخصوص قشر فمنیست رو)
با این وجود با آگاهی ای که یالوم در این کتاب از شوپنهاور برام ایجاد کرد علاقه م برای مطالعه سایر آثار شوپنهاور برانگیخته شد. البته باید بتونم مثل هر نظر و گفته دیگه ای بین چیزی که گفته میشه و کسیکه گوینده اون مطلبه یک سری تناسبات و تفاوت ها قائل بشم و اون بخش هایی که تحت تاثیر زمانه و سبک زندگی گوینده بوده تحمل کنم تا بخش های مفید و نظرات کاربردیش برام راهگشا بشه.
این برای من شروعی در زمینه فلسفه س و خوشحالم که از کسی شروع میکنم که تاثیرگذار ترین فیلسوف بر فلاسفه بزرگ اخیر بوده اذهانی چون نیچه، فروید و ...