خیلی ها این کتاب رو با کتاب خشم و هیاهو مقایسه میکنند از جهت سبک نوشتاری. به نظر منم گویش نویسنده بی شباهت به خشم و‌هیاهو نبود . اوایل کتاب ، مخاطب دچار یه سردرگمی دلچسبه که به مرور حس کنجکاوی و همراه شدنش با داستان رو برانگیخته میکنه. و با اینکه داستان اغلب تو یه فضای سرد و یخی روایت میشه که حس روابط خشک و از هم گسیخته بین دو برادر رو روایت کنه ، اما به نظرم فضای داستان درکل گرمه ! از این جهت که داستان انقدر تر و تمیزه که مخاطب اصلا نمیتونه نصفه نیمه رهاش کنه.سمفونی مردگان رو بیشتر از سال بلوا دوست داشتم.ارزش دوباره خوندن رو هم قطعا داره.