[۲۱ آذرِ ۱٤۰۱
‌
‌ساعت ۲عه نصف‌شب؛
نمی‌دونم یه ساعت طول کشید یا کمتر، ماحصلِ یه بی‌خوابی نیمه‌شبانگاهی، شده چشمای پر از اشک و بغضی که گریبان‌گیرم شده؛ تو سکوووت.
قلم جادویی بکمن و داستانی که بهش فکر می‌کنم گریه‌م می‌گیره.
عاخ.. گرفت:'))

پ. ن: بهش ٤ داده بودم، الان اومدم کردمش ٥.
عاخه همچنان دارم گریه می‌کنم.. :)))
بکمن عزیزم، قربون احساساتت مرد نازنین.

فرداشب؛
ببین من دوباره خوندمش و باز چشم‌قلبی شدم:))))
اصن خیلی قشنگه..