یادداشت

        بالاخره اولین رمان استاد شهسواری تمام شد
یکی از غصه ها و حسرت هایم این است که هنوز کتاب کامل و جامع و دقیق و بدون مثال حرکت در مه ایشان را نخوانده ام. امیدوارم هر چه زودتر این غم به شادی و لذت خواندن کتاب بدل شود...
رمان پاگرد رمان عالی نیست ولی رمان خوب و قابل خواندنی است و قطعا به یک بار خواندنش می ارزد.
روایت غیر خطی و نحوه روایت در فصل های مختلف، خصوصا نحوه روایت و فرم مونولوگ های پیرمرد بهیاری را دوست داشتم و لذت می‌بردم (جدای از محتوای مونولوگ ها). 
بهترین فصل های کتاب از نظرم فصل های نوجوانی شخصیت اصلی‌ست که به نظرم بسیار هنرمندانه اتفاقات و حس ها کنار هم چیده شده اند و برای شخص من اون فصل ها بودند که در ضربان قلبم تاثیر داشتند.
داستان، داستانی سیاسی‌ هست و این که در بسیاری از نقاط اثر این حس شود طبیعی‌ست. اما در بعضی مواقع رمان تبدیل به بیانیه سیاسی شاید می‌شود و در لفافه تا حد زیادی شعارگونه نوعی از تفکر در این کشور نقد می‌شود و خب این یکی از ضعف های اثر است.
در کل ممنونم از استاد شهسواری عزیز و امیدوارم علاوه بر حرکت در مه، به زودی دیگر آثار ایشون، خصوصا ایران‌شهر را بخوانم...