یادداشت قدسیه پائینی

                *آغاز ادبیات فانتزی*

امشب سه کتاب سارا ماس را تمام کردم؛ درباری از خار و رز و درباری از مه و خشم و درباری از بال و تباهی 
مدتهاست کتاب‌های فانتزی مختلفی را می‌خوانم و این مجموعه در میان آنها اثری متوسط بود
برای همین باز هم برگشتم به سوالی که گاهی در میان این خواندنها خودش را نشان می داد.
در دوران معاصر اولین و البته قوی‌ترین مجموعه فانتزی ارباب حلقه‌هاست. تالکین جهانی عجیب و غریب را خلق کرد که بعد از نیم قرن همچنان مهیب و جذاب است. اما چرا؟
تصور میکنم همه چیز به پایان جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. اروپا با کمتر از نیم قرن دو جنگ را از سر گذارند که بیشتر در تمام تاریخ کشته به جا گذاشت. جنگی که نتیجه محتوم فلسفه لیبرالیسم در سه قرن اخیر بود. فاصله مرزهای کشورهای کوچک اروپایی کمتر از استان‌های یک کشور آسیایی بود و قرن‌ها انواع روابط اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و حتی خانوادگی داشتند. با این حال جنگی را در برابر هم شروع کردند که کشتارهای دهشتناکش همه چیز را با تکه‌پاره کردن ارتش‌ها از مردمش گرفت. پوچی و بی سرانجامی و بی معنا بودن این دو جنگ هر آنچه هویت انسانی را می‌ساخت از ان مردم گرفت. و از همه اینها بزرگ‌تر آنچه از دست رفت؛ معنا بود. 
در هنرهای تجسمی دادائیسم شکل گرفت و به اکسپرسیونیسم انتزاعی رسید اما در ادبیات اتفاق دیگری افتاد. ادبیات راه دیگری برای در امان ماندن از حفره تاریک و سیاه پوچی که جنگ ساخته بود؛ پیدا کرد. جهان دیگر. 
ادبیات فانتزی از همین‌جا جان گرفت. تالکین جهانی را ساخت که تجسم کابوس‌های شبانه میدان‌های جنگ و شهرهای بمباران شده بود و در این جهان انسان‌های معمولی کاری از دستشان برنمی‌آمد برای همین موجوداتی ساخته شدند که هر کدام قدرت فراانسانی داشتند. چون انسان قادر به غلبه بر وحشت دوران نبود و از همان جا جهان‌های فانتزی گوناگون ساخته شدند. انواع گوناگونی از قدرت های عجیب و غریب فراانسانی که خطر را از انسان‌ها دور می‌کنند.
گاهی اوقات در میان چرخ زدن در جهان‌های موازی و لذت کشف آن به حقیقت دردناکی که پس زمینه خلق این جهان است؛ فکر می‌کنم و همین طعم گس و خاکستر گونه‌ای در کامم ایجاد می‌کند.