عشق های این طوری را نمی فهمم...اصلا خوشم نمی آید...یعنی فکر می کنم اسم این جور احساس های بچگانه را نمی توان عشق گذاشت و برایم باور پذیر نیست که کسی برای همچین عشقی سال ها انتظار بکشد. ولی با همه ی این حرف ها عشق لطیفه را دوست داشتم چون خیلی غریبانه بود...خیلی.
نوع روایت داستان خوب بود. خود داستان خوب بود. شخصیت ها خوب بودند...کلا خوب بود در حد سه و نیم ستاره و نیم ستاره هم برای این که خیلی وقت بود رمان نوجوان نخوانده بودم و حس نوستالژیش چسبید.

پی نوشت: لهجه جنوبی را خیلی دوست دارم:))