یادداشت عارف نظری

به نظر من منبع بسیار خوبی برای یک دوره تاریخ پر التهاب از کشورمونه،  از کشته شدن نادر تا کشته شدن آغا محمدخان ...
من با چند منبع موثق هم تطبیق دادم ... در کلیات قابل اعتماده و به هرحال تخیل نویسنده هم دخیره که از خصوصیات رمان های تاریخیه. 

به عنوان رمان تاریخی جذابه ولی به عنوان منبع شناخت تاریخی، باهاتون موافق نیستم.
درسته که کلیاتش تطبیق تاریخی داره ولی جزئیات فراوان داره که عملا از تخیل نویسنده اومده، بنابراین کسی که این رو میخونه هم بخش تاریخیش رو میخونه و هم بخش افسانه ایش رو و اگر که نسبت به این دوره اطلاعات تاریخی نداشته باشه نمی تونه حقیقت رو از افسانه جدا کنه و همه رو شاید به عنوان حقیقت تاریخی قبول کنه.
بنابراین به نظرم این کتاب رو فقط به عنوان رمان تاریخی در نظر بگیرید و نه کتاب مستند تاریخی.

ذبیح‌الله منصوری اساساً مشهور به بازآفرینی است. نباید آثارش را به‌عنوان اثر تاریخی تصور کرد، اما استعدادی فوق‌العاده در نوشتن متون داستانی طولانی و پرجزئیات داشت. این آثار  در روزگاری نسبتاً طولانی فراوان خواننده داشتند. گویا یکی از اهالی دولت آن روزگار به دنبال اصل این کتاب بوده و وقتی پاسخی از منصوری دریافت نمی‌کند خود مصرّ به یافتن نسخه‌ی اصلی کتاب می‌شود، از ترجمه‌ای قطور به جزوه‌ای کوچک می‌رسد که منصوری آن را پایه‌ی کار قرار داده بود و هر چه توانسته بود نیرو بر سر پرداخت کار گذاشته بود.