یادداشت امیرعباس شاهسواری

        کتابی که دلم رو جلا داد. کتاب کشکولی بو د از نوشته ها، یادداشت ها، ترجمه ها، کوتاه نوشته ها، شعرهای کوتاه و ...در کل قالبی متفاوت داشت(اگر دنبال کتاب اتو کشیده می گردید سراغ این کتاب نروید، اگر مغز و چشم هایشان به مقاله ها و جستارها عادت کرده است سراغ این کتاب نروید، اگر دنبال یک کتاب متفاوت حال خوب کن هستید که مثل دیوان حافظ، انگشت بندازید وسطش و بازش کنید و حالتون خوب بشه(به جز روایت مرگ سلمان هراتی، که چهارچرخ روحتون رو پنچر می کنه) 
در کل آدم ها و کتاب های متفاوتی دیدم، تقریبا همه آنها یا محتوای آنها از کس دیگری بود و یا قالب آنها تقلیدی بود.
اما سید حسن حسینی، هم محتوایش تقلیدی نبود، هم فرم اش از آن خودش بود. سید حسن حسینی خود خودش بود.