یادداشت نرگس سلطانی

                
تا صفحات اولش ‌که خوندم متوجه شدم یک کتاب نه چندان جالب با یک داستان دم دستیه ولی از اونجایی که اخیرا سه‌چهار تا کتاب رو پشت سر هم دراپ کردم، این رو به عنوان شکستنِ این چرخه‌ی دراپ کردن، چالش در نظر گرفتم و تا آخر خوندم ولی اگر هر زمان دیگه‌ای بود اصلا براش وقت نمی‌ذاشتم. نمی‌گم کتاب ضعیفی بود یا قلم ضعیف بود؛ فقط داستانش زیادی دم دستی و بدون محتوا بود. صرفا یک دیدار بود که بین چهار تا خواهر و برادر اتفاق میفته و همین. به بنابراین به کسی پیشنهادش نمی‌کنم:>